Hendrik Conscience leerde zijn volk met “De Leeuw van Vlaanderen” lezen, maar bijna 200 jaar later is nog geen enkele Afrikaan opgestaan die zijn volk leerde tennissen.
(Bram De Smedt)
De naam Kevin Anderson doet bij het grote tennispubliek vast een belletje rinkelen. Niet onlogisch, want de Zuid-Afrikaan staat knap 26ste op de ATP-wereldranglijst. Daarmee is hij de beste mannelijke tennisser van zijn continent. Bij de vrouwen is die eer weggelegd voor zijn landgenote Chanelle Scheepers, nummer 70 van de WTA-ranking. Als je weet dat we in beide ranglijsten de volgende Afrikaan ver buiten de top-100 tegenkomen, doen onze Belgische tennissers het allerminst onaardig tegenover hun collega’s ten zuiden van de evenaar waar maar liefst 1 miljard mensen wonen.
Dat Afrika een bron van topatleten is, bewijzen de resultaten in het voetbal en atletiek. Afrikaanse voetballers krijgen echter vaak de stempel technisch superieur, maar tactisch ondermaats te zijn. Dat mankement wordt daar opgevangen door de andere ploegmaats, maar bij een individuele sport als tennis moeten de spelers als een afgewerkt product de court op. Bij tennis is een uitstekende conditie en een uitgebreid slagenarsenaal onontbeerlijk, maar minstens even belangrijk is de gave om de wedstrijd te “lezen” en mentaal sterk te staan. Die tactische bagage is makkelijk aan te leren op een Tennis Academy zoals de gerenommeerde van Nick Bollettieri in Florida is.
Ons Jabeur, voormalig winnares Roland Garros voor juniores
Foto door robbiesaurus
En net daar wringt het Afrikaanse schoentje: een dergelijke academie hebben ze niet, geld om er op eigen houtje naartoe te gaan evenmin. Bovendien zijn de Afrikaanse autoriteiten niet geneigd om zo’n infrastructuur te bouwen. Ze willen namelijk eerst een resem spelers zien doorstromen naar de top van het tenniscircuit alvorens ze zich aan een dure investering wagen.
Zeggen dat de toekomst voor tennissend Afrika gitzwart is, is dan weer te kort door de bocht. In een interview met het Franse tijdschrift “Tennis Revue” heeft de Marokkaan Younes El Aynaoui, de beste Afrikaanse tennisser ooit, gezegd dat hij zijn ervaring en expertise ten dienste wil stellen van jong Afrikaans talent. Bovendien wil de Franse ex-tennisser Yannick Noah met zijn vereniging “Fête le mur” (waarvan El Aynaoui ook lid is) tennissites in Afrika bouwen, zoals ze er momenteel een in Rabat (Marokko) opgericht hebben.
Hassan Ndayishimiye, tenniswonder uit Burundi
Foto van Twitterpagina Hassan Ndayishimiye
En op korte termijn? Alle hoop is daarvoor gevestigd op twee aanstormende talenten. Bij de vrouwen haalde de Tunesische Ons Jabeur (WTA-274) in 2010 de junioresfinale op Roland Garros, een tornooi dat de 18-jarige in dezelfde categorie een jaar later wel won. Bij de mannen is het uitkijken naar de eveneens 18-jarige Burundees Hassan Ndayishimiye. De Internationale Tennisfederatie (ITF) gelooft alvast sterk in het talent van de jongeling en daarom bekostigde ze alvast enkele van zijn reizen om onder andere aan te treden op de Grand Slams van Roland Garros en Wimbledon voor junioren. De Burundees zelf wil met zijn carrière het tennis in zijn land promoten: “Ik wil de jongeren in mijn land laten zien dat het mogelijk is om een professionele tenniscarrière uit te bouwen.” Daarvoor zal echter nog veel water naar de Atlantische Oceaan moeten stromen.
Sporting Hub 