Diepzeeduiken, als een vis in het water

Diepzeeduiken. Foto door thinkpanama

Als er één sport tot onze verbeelding spreekt, dan is het wel diepzeeduiken. Wij denken daarbij spontaan aan tropische bestemmingen, prachtige onderwaterzichten met duizend en één vissoorten en scheepswrakken. Ons duikavontuur begint echter in het ‘exotische’ zwembad van sportoase Philipssite in Leuven.

(Ine Leonard met medewerking van Margriet Elzinga)

Maak je borst alvast nat

We volgen een proefles bij de duikvereniging Poseidon vzw in Sportoase Philipssite in Leuven. Na wat papierwerk en de nodige introductie kleden we ons snel om. Er zijn in totaal ongeveer twintig mensen. Dat lijkt misschien veel, maar na de algemene opwarming splitst die groep zich op in kleinere groepjes van vier à vijf mensen. Dat doet men voor een optimale begeleiding.

Materiaal verzamelen. Foto door Margriet Elzinga.

Ken je materiaal

Eenmaal bij het zwembad aangekomen, worden we vriendelijk begroet door lesgever Ronny. Hij is verantwoordelijk voor de proefles. Vooraleer we het water ingaan, geeft Ronny ons een snelcursus over het duikmateriaal. De basisuitrusting om aan diepzeeduiken te doen, is een duikbril of masker, een snorkel of tuba, zwemvliezen of zwemvinnen, een loodgordel, een wetsuit, een trimvest en een duikfles. Het wetsuit beschermt je lichaam tegen de koude en de trimvest heb je nodig om te stijgen of te dalen. De duikfles zorgt er dan weer voor dat je onder water kan ademen – belangrijk! Wanneer je echter een beginner bent, zoals wij, dan volstaat een masker, een tuba, een loodgordel en een paar zwemvliezen om de proefles veilig en wel tot een goed einde te brengen.

In het ondiep

Het spreekt voor zich dat praten onder water uitgesloten is. Voor wij samen met Ronny te water gaan, legt hij de belangrijkste gebaren uit. Deze gebaren gelden wereldwijd en moeten parate kennis zijn als je ergens wil gaan duiken. Zo bestaan er gebaren voor bijvoorbeeld stijgen, dalen, “alles is oké”, “ik voel mij niet goed” en “ik heb geen lucht meer”.

Duikbril of masker. Foto door tsnoom

Ronny neemt geen risico’s en begint braafjes in het ondiep. Daar vraagt hij of wij al ooit eens hebben gedoken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik al wel eens ben gaan snorkelen op vakantie. De oefeningen in het ondiepe gedeelte zijn dan ook niet zo moeilijk. We moeten een breedte onder water zwemmen met zwemvliezen, af en toe eens kopje-onder gaan en vervolgens de snorkel leegblazen. Ook mogen we onze duikbril laten vollopen met water en opnieuw ledigen. Dat laatste is al iets moeilijker. Het is maar een naar gevoel om je bril vol water te laten lopen.

Vooraleer we ons in het diepere gedeelte wagen, mogen we eerst nog het ondiep onveilig maken met een duikfles. Onder het alziende oog van Ronny monteren we er één met veel zuchten. Zo een montage is immers niet eenvoudig. Voorzien van een fles mogen we nu een aantal rondjes zwemmen. Opeens verschijnt Ronny naast mij en geeft hij mij het teken dat hij geen lucht meer heeft. Ik herinner mij de stoomcursus en geef hem mijn mondstuk.

Duiken met duikfles. Foto door SLU Madrid Campus

Een natuurtalent

Ronny is danig onder de indruk van mijn prestatie in het ondiep. Op dus naar het diepe gedeelte. De oefeningetjes zijn ook hier hetzelfde, alleen wat dieper. Het valt mij op dat hoe dieper ik duik, hoe meer mijn oren pijn beginnen te doen. Ronny zegt mij dat ik moet klaren. Dat is uitblazen door je neus terwijl je die dichtknijpt. Het lijkt misschien raar, maar het werkt en dat is het belangrijkste. Verder loopt alles op wieltjes.

Het gaat zelfs zo goed dat Ronny mij een natuurtalent noemt. “Jij lijkt wel gemaakt om te duiken”, aldus Ronny. Nu hoor ik het eens van een ander, deze sportblogster is een waar talent. Ik mag zelfs een beetje spelen met een trimvest – tot dan toe ongezien bij een initiatieles!

Zelf een proefles volgen? Surf snel naar de sportwebsite van de KU Leuven of de website van Poseidon vzw. Wil je meer weten over deze toffe sport? Lees dan zeker ons interview met Hubertine Heremans, de secretaris van Poseidon vzw.